co do zgodności niskooprocentowanej pożyczki, zamówień przyznawanych ręki i (potencjalnie) projektów specjalnych dla nadliczbowych, lecz nie zwalnianych pracowników oraz przekazania gruntów i żwirowni ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 86 ust. 2 Traktatu WE, a zwłaszcza co do istnienia obowiązku świadczenia usług użyteczności publicznej i co do braku nadmiernej rekompensaty,

co do zgodności niskooprocentowanej pożyczki, zamówień przyznawanych ręki i (potencjalnie) specjalnych projektów dla nadliczbowych, lecz nie zwalnianych pracowników oraz przekazania gruntów i żwirowni ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE, a zwłaszcza co do proporcjonalności środków oraz co do kwestii, czy pozytywne efekty pomocy przeważą nad negatywnym wpływem na konkurencję,

Jednocześnie Komisja uważa, że całkowity zysk Tieliikelaitosu związany z zamówieniami z wolnej ręki wynosi nieco więcej niż 8,5 mln EUR. Różnica 8,5 mln EUR została obliczona przy zastosowaniu końcowej marży zamówień ręki (marży po procedurze corocznej korekty wydatków).

Sekcja ta dotyczy pomocy związanej z przyznaniem preferencyjnej pożyczki państwowej, finansowaniem specjalnych projektów usługowych, przydzielaniem zamówień ręki oraz finansowaniem środków korekty liczby personelu, jak również możliwej pomocy dotyczącej gruntów i żwirowni.

Z kolei zamówienia ręki nie obejmowały zamówień na planowanie i realizację.

Władze duńskie stwierdzają z jednej strony, że płatności wynikające z umowy dokonane na rzecz DSB zgodnie z umową ręki nie obejmowały wydatków związanych z wprowadzeniem pociągów do eksploatacji (amortyzacja i odsetki), w przypadku gdy pociągów tych nie wprowadzono faktycznie do eksploatacji, a z drugiej strony, że negocjowana umowa nie przewidywała żadnego zobowiązania ze strony DSB do wprowadzenia do eksploatacji taboru zastępczego na wspomnianych liniach.

Jeżeli chodzi o zamówienia przyznawane ręki, ich istnienie było związane ze stopniowym charakterem procesu liberalizacji opracowanego przez Finlandię.

Komisja uznaje zatem, że środki: „Zamówienia ręki na świadczenie usług promowych” oraz „Przeniesienie personelu do departamentów administracji publicznej” nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE, gdyż nie przyznają korzyści gospodarczej przedsiębiorstwu Tieliikelaitos.

Wnoszący skargi uważają, że zamówienia ręki na usługi przewozów promowych przyznają przewagę Tieliikelaitosowi.

Zamówienia ręki na usługi drogowe

Zamówienia ręki na usługi promowe

Komisja zauważa, że pierwsza próba fińskich władz przejścia z zamówień przyznawanych ręki na zamówienia przyznawane w drodze przetargu na usługi promowe nie przyniosła spodziewanych wyników.

Po trzecie, osoby, dla których nie było pracy na podstawie zleceń przyznanych Tieliikelaitosowi w drodze przetargu lub ręki na podstawie wynegocjowanych umów między Tieliikelaitosem a Zarządem Dróg, i które nie mogły jeszcze skorzystać z możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę lub podobnych rozwiązań, zostały zatrudnione w projektach usługowych zleconych przez Zarząd Dróg.

Według oszacowania fińskiego Zarządu Dróg, reforma Służby Drogowej przyniosła więc łączne roczne oszczędności w wysokości 60 mln EUR. Obejmuje to roczne oszczędności równe 48 mln EUR w zamówieniach na konserwację dróg regionalnych (wszystkie regularne roboty związane z konserwacją dróg są zamawiane w drodze zamówień na konserwację dróg regionalnych); na koniec okresu przejściowego koszty zamówień na konserwację udzielonych w drodze przetargów konkurencyjnych przez Zarząd Dróg były o 21,7 % niższe od kosztów zamówień udzielonych w drodze procedury przyznawania zamówień ręki na początku tego okresu.

W związku z tym Komisja przyjmuje stanowisko, że cena płacona Tieliikelaitosowi przez Zarząd Dróg z tytułu przyznawanych ręki zamówień na usługi promowe nie jest wyższa od ceny rynkowej.

Według wnoszących skargi odpowiednie sumy należy powiększyć o kwotę pomocy otrzymanej poprzez przyznane ręki zamówienia na przewozy promowe oraz dochody z odsetek od funduszy zwracanych corocznie od zamówień z wolnej ręki poprzez procedurę korekty wydatków.

Według wnoszących skargi odpowiednie sumy należy powiększyć o kwotę pomocy otrzymanej poprzez przyznane z wolnej ręki zamówienia na przewozy promowe oraz dochody z odsetek od funduszy zwracanych corocznie od zamówień ręki poprzez procedurę korekty wydatków.

w 2002 r. DSB postanowiło zaprzestać obsługiwania linii na zasadzie „wolnych przewozów”; zawarto umowę ręki pomiędzy ministerstwem transportu a DSB w sprawie obsługi linii na zasadzie „przewozów w ramach świadczenia usług publicznych w zakresie transportu” od 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. włącznie; umowa nie przewidywała natomiast dokonania oddzielnej lub dodatkowej płatności na rzecz DSB za wykonanie obowiązku świadczenia usług publicznych,

Na to składa się 7,2 mln EUR elementu pomocy w postaci preferencyjnej pożyczki, 9,5 mln EUR elementu pomocy związanego z zamówieniami ręki, 56 mln EUR na sfinansowanie kosztów osobowych związanych ze specjalnymi projektami usługowymi oraz 20,1 mln EUR na sfinansowanie środków korekty nadmiernej liczby pracowników.

pomoc wynoszącą 9,5 mln EUR, udzieloną w formie zamówień ręki przyznanych na usługi/roboty dotyczące dróg państwowych w latach 2001–2004,